روزگار دختری که می‌خواهد جراح شود

سرسختی و تسلیم نشدن

کش و قوسی به خودم میدهم .مردد لپتاپم را از کیفم بیرون می آورم و همزمان که مگسی بالای سرم وز وز میکند شروع به نوشتن میکنم : یک ماهی میشود که از مسیرم خارج شده ام . نه تنها در عمل بلکه از از لحاظ ذهنی از مسیرم خارج شده ام . کمی که درس میخوانم خسته میشوم به سراغ اینستاگرام ، یوتیوب میروم . وقت و توجه ام را صرف دنبال کردن یوتیوبرهایی که محتواهایشان عملا هیچ بار ارزشی برایم ندارند میکنم..این برایم تبدیل به یک عادت اعتیاد آور شده است . چراکه الان که دم عیدی زمان مرور است مغزم میگوید:« بیخیال کی حوصله داره چیزی رو که قبلا خوندیم باز بخونه ؟! ویدیو های یوتیوب جذاب تر نیستن ؟! دوپامین بیشتری ندارن ؟!» احتمالا مغزم به سطح بالای دوپامینی که از دیدن ویدیو های کوتاه و مثلا فان یوتیوب یا اینستاگرام دریافت میکند عادت کرده است .  دیگر  دوپامینی که برای حل مسائل شیمی و رسیدن به جوابشان دریافت میکند برایش ک

ادامه مطلب

وبلاگ های پیشنهادی